Ik start mijn zoveelste online meeting van de dag op. Deze keer hoef ik weinig toe te voegen, de kar niet te trekken. Alle teamleden op mijn scherm weten waarvoor ze aan het werk zijn en welke stappen nog afgestemd moeten worden om ons gezamenlijk bepaalde resultaat te behalen. Ik ga wat meer achterover zitten en bekijk eens goed wat ik op mijn scherm zie. Behalve gemotiveerde en betrokken collega’s, zie ik plots iets anders. Iets dat ik zo nu en dan ineens besef: het zijn allemaal mannen.

Ik ben Rosan Slebioda, 35 jaar, en ik werk als consultant en verandermanager in de IT. Op alle plekken waar ik tot nu toe heb gewerkt, is de gemene deler toch wel dat ik voornamelijk met mannen aan de slag ben. Ontwikkelaars, product owners, IT managers en teamleiders, scrum masters, analisten, architecten, testers; noem maar op. Met en zonder baard. Met en zonder jasje/dasje. En ik ben een vrouw. Zeker weten zonder baard. Soms met jasje. Nooit met dasje. Het mooie is dat we verder veel gemeen hebben. Namelijk de capaciteiten die nodig zijn om IT veranderingen succesvol door te voeren, kennis van zaken en een portie doorzettingsvermogen. Daar zit helemaal geen verschil in. 

En toch zie ik het soms opeens. Ik ben nét even anders. Simpelweg omdat ik een vrouw ben, omringd door een groep mannen. Ik vraag me af of het die mannen zo nu en dan ook ineens opvalt. Dat er ineens een vrouw zit mee te praten! Mijn werkveld kan je zien als een mannelijk werkveld, maar dat is het natuurlijk niet. Mijn werkveld is tof, in ontwikkeling, spannend, nuttig en uitdagend. Dat heeft niks met gender te maken. De IT schreeuwt om gedreven mensen, slimme koppen en frisse starters. M/V/X,wie de tanden ook maar durft te zetten in de digitale materie die zo goed als iedereen binnen een organisatie raakt. Dat tot nu toe vooral mannen die keuze hebben gemaakt, maakt het nog geen mannelijk werkveld.

Ik ben in dienst van de fantastische werkgever Blue Bricks, die dat maar al te goed beseft. Bij ons is de man-vrouw verhouding zich mooi aan het uitbalanceren. En dat zie je terug in de cijfers. Ik startte in 2017 als één van de zeven vrouwen binnen het bedrijf en ik had welgeteld 38 mannelijke collega’s. Vanaf 2018 is echter een duidelijke stijging ingezet van het aantal vrouwen ten opzichte van het aantal mannen. In 2019 was nog 19% van de werknemers vrouw. En nu, in 2022 (terwijl we nog niet eens op de helft van het jaar zijn) is dat 34%.

Een ander leuk feit is dat van alle nieuwe werknemers die vanaf 2021 gestart zijn er 16 van de 35 vrouw zijn. Dat betekent een benadering van 50% nieuwe vrouwelijke medewerkers. In de afgelopen 3 jaar heb ik dus ineens dertig andere vrouwen om me heen rondlopen op kantoor! En dat is fijn, die kentering. Dat biedt nóg vaker en meer totale herkenning in de ander. Allemaal vrouwen en mannen met dezelfde drijfveren en ambities, die elkaar graag verder helpen. Hoe diverser de groep, hoe meer we elkaar te bieden hebben. Daar ben ik van overtuigd.

Naast een werkgever die diversiteit en kwaliteit hoog in het vaandel heeft staan, is er meer dat mij als vrouw helpt om mijn rol te vervullen in de wereld van IT en verandermanagement, en überhaupt op de arbeidsmarkt. Dat is namelijk mijn thuisbasis. En dan bedoel ik heel specifiek, mijn man. Wij hebben samen twee (inmiddels bijna drie) kinderen en werken allebei parttime (4 dagen per week). Thuis steken we ook evenveel energie in de opvoeding van de kinderen en het huishouden. Door deze keuzes samen heel bewust te maken, kan ik actief en waardevol blijven als consultant en manager. Bovenal kan ik mijn passie op het gebied van werk, mijn vak, volgen. Mijn rol als moeder vervul ik met net zoveel liefde en helpt me ook om heel bewust keuzes te maken tussen de aandacht die ik kan en wil geven aan mijn gezin, mijn opdracht en mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik ben al die dingen. En ook mijn man is dat.

Wat ik wil benadrukken is dat het verschil tussen mannen en vrouwen in een werkveld als het mijne (en eigenlijk over het algemeen) helemaal niet groot is. Iedereen heeft zijn/haar/diens kwaliteiten. Iedereen brengt iets waardevols mee naar de werkvloer. Maak simpelweg de connectie met de ander! Ontdek eens dat je meer gemeen hebt dan dat je van elkaar verschilt. Sowieso vakinhoudelijk, maar juist ook op intermenselijk vlak.

Nu ik zwanger ben van de derde, merk ik met veel plezier op hoe ontzettend veel mannen ook een ouder zijn. Papa’s. Ik krijg ongevraagd soms de mooiste bevallings- en opvoedverhalen te horen. Ha, we zijn allebei ouder! Leuk. 100% match. Wat doet het er dan nog toe of je papa of mama genoemd wordt? In hetzelfde gesprek delen we hoe vaak we allebei betrokken zijn geweest bij een grote IT-aanbesteding en dito implementatie. Ha, we zijn allebei IT-specialist! Leuk. 100% match. Wat doet het er dan nog toe of je een m, v of x aankruist in het personeelssysteem?

Als we zorgen dat we het echt samen doen, thuis en op het werk, dan vervaagt die zichtbare en (misschien wel te vaak) benoemde grens tussen mannen en vrouwen vanzelf. Dan ontdekken we elkaars waarde, elkaars gemene delers, elkaars unieke kwaliteiten.. en ontstaat er een 100% match!

*Of.. was er eigenlijk geen verschil?